Uit de oude doos

30 juni 2020 door Liesbeth

Met dank aan Trudy (die heeft het gevonden), Camilla (aangevuld) en Jeanine (doorgestuurd)

geschreven door…?

Een dorpsjournaal uit het laatste kwart van de vorige eeu

Oldenzijl 06-08-1972

Zeer geachte Heer Mulder,

Tot onze niet geringe verbazing en verrassing ontvingen we op Donderdag 3/8 (toen àl) Uw brief uit Rhodos, met postzegels, die het inlijsten waard waren, zo mooi.

’t Is erg, dat Uw “lopend werk”niet weer klaar te krijgen is. Dus die andere heup is niet met wat edelstaal, wat bouten en moeren te verhelpen. U hebt dus alleen Uw beroep èn Uw toch wel wat tenger lichaam mee.Mus sukkelt ook aan rug en heupen, die loopt allerbelabberdst. Als hij op zijn knieën heeft gezeten, bijv. in de tuin, kan hij zich alleen aan stok of boom omhoog hijsen. Toen hij op de kerkakker kruipend zijn voederbieten aan het op één zetten was, viel de greep, waaraan hij zich moest ophijsen. Toen hij om 12 uur niet thuiskwam, vond zijn vrouw hem, nog kruipend, op de akker. Zij hees hem overeind. Maar Mus is nog altijd zo’n 200 pond. Hij is al een jaar in de ziektewet.

Trouwens Hemmo Rehwinkel Sr. al veel langer en Ypema ook. En Schnitters heeft een gaatje in zijn hartklep, en moet liggen. En Benno Rehwinkel (21 j.) en Kip en B. Rehwinkel Hzn zijn al tijden werkloos.

Jacob Rehwinkel is ook weer eens ziek en op het boerderijtje van Miedema woont ene Smulders, zwager van P. Holleman, ex GGD chauffeur en al een paar jaar een gelukkig hartpatiënt met een pracht van een uitkering.

Om even helemaal op de hoogte te raken van O.Z, meester Mulder: Het huis van opa Rehwinkel wordt bewoond door een schare allerhande Intellect uit A’dam. Een broer van een van hen heeft het huis bij de brug gekocht en hij gaat het langzamerhand opknappen. foto

Op de boerderij van Westerhof woont een zeer geleerde Heer Kohn, Taalvernieler van beroep. Hans Louwes woont in de zaak en de oude meneer Louwes heeft zich in de Torenbuurt van Uith’meeden een bungalow laten bouwenObbes had de boerderij verkocht aan Gebr. Sputter, twee ongetrouwde broers uit Zandeweer. De éen viel ’t vorig zomer dood als gevolg van overmatige inspanning op een snikhete dag. De ander boerde door. Kwam van de winter in ’t ziekenhuis met een defecte blindedarm, knapte weer op en heeft zich in de Liefde gestort. Een gescheiden vrouw met 2 zoons 17 een 15 j. waren het doel. Enkele weken geleden, op een Vrijdag, zouden ze trouwen, en de Maandag daarvóór heeft hij haar met de zoons het huis uitgejaagd,”en d’r nooit weer in!” en nu….zijn ze toch weer samen vereend, maar ze willen eerst nog even wachten en wennen voor ze de Burg. Stand weer in actie laten komen. Dat was het gesprek van de dag.

 

Het huis aan de Dijkummerweg waar indertijd Pieterman woonde, staat leeg. ’t Is eigendom van Sputter voornoemd, en werd laatstelijk bewoond door ene onderwijzeres alléén, die, waarschijnlijk uit vrees ’s nachts aangerand te worden, dan vrienden ontving, die er de hele nacht bleven. ‘Kijk, dat waren ware, opofferingsgezinde vrienden!’

Het gesprek van de dag is verder dat de fam. Hermes (wij dus!) een niet-meer nieuwe Auto heeft gekocht, een donkergroene Simca 1000GLS ter vervanging van de bekende Morris Minor 1000.’t Chassis van deze wagen is na 15 j niet erg best meer. Maar motorisch en mechanisch is hij nog zeer goed.

Op de hoek van de Hommesweg woont thans af en toe een meneer Erik van Z en een juffr Camilla, met hun zoontje Matijs. Meneer Erik is cineast (de enige in ’t dorp). Naast Ypma woont af en toe een meneer Chris met vrouw en kind (geuidstechnieker, die Chris, ook de enige in ’t dorp). Dan nog steeds Ome Bertus Toebroek, daarnaast – in ’t huis van Gerritsen, die naar Delfzijl verhuisde, Bé Rehwinkel met Hillechien Hamming, óók een Hochzeit, die hoch Zeit was (Die Hillechien had U in de klas). Dan Pa Hemmo Rehwinkel. Daarna Hamming, in het huis van Slaats, de Duitser Teuber, en dan die Smulders met zijn pracht van een hartkwaal.

De Oldenzijlsterweg: meneer Erik, Mus, Timmer, Holleman, ex-hoofd Hettema, kunstschilder Mueller met vrouw en kind in het huis van Sikkema. Daarnaast weer een Duitser, die er nooit is. Klinkhamer, Holleman, Jacob Kip, die zijn huis ook aan een kunstenaar verkocht heeft, en zelf naar Uithuizen gaat. En daar tegenover Het Huidige Schoolhoofd Van der Plaats, met een nog steeds moeilijk huwelijksleven. Hij schijnt vrij zwaar te drinken en zij is zo verbazend vlot en aantrekkelijk. Verderop is alles bij ’t oude.

Meester, mocht U die collega Mollevanger van U dit dorp nog eens willen laten zien, dan is het dus wel wat anders dan toen U wegging. Door de week erg rustig en leeg, en ’s weekends één feest van lange haren en minirokken, baarden, broekpakken en maxi jurken, waar zelfs een slak nog voor moet bukken. Maar vriendelijke mensen beslist wel, allemaal.

Hermes

Tot zover een brief aan mij, de vroegere schoolmeester van het dorp. Dirk Hermes stopte daar zijn schrijfwerk eerst, verstuurde zijn verhaal ook nog niet. Pas tegen Kerst zou hij de brief terug vinden, voltooien en verzenden.

(de brief heb ik bewerkt en ingekort; de namen heb ik deels versleuteld; geografisch klopt het redelijk) bij de foto’s: begin van de Oldenzijlsterweg en jongvee op klaver; het huis bij de brug

En nu is het dan Kerstmis, en we zijn ziek, alle drie. De dokter is er gisteravond tegen 10 uur nog geweest, om Moeder de nacht door te helpen. Dat is weer gelukt. Ik heb mijn blocnote es weer gegrepen, waarin ik deze, in Augustus. tot U gerichte regels – uiteraard met schrik- terugvond. Ik had ze kunnen weggooien, en opnieuw schrijven, maar dat vereist teveel werk, en bovendien had ik net zo goed alle mutaties in ’t dorp vermeld, zodat U hopelijk aan deze zeer oudbakken nieuwsbrief nog wel wat hebt.

Inmiddels hebt U o.a. in De telegraaf van een paar week terug kunnen lezen, dat ook het huis van G. Mus te koop is. Wij hebben nieuw dakbedekking van aluminium golfplaten gekregen. Dat vroeg veel tijd( het riet- dak moest eerst geheel verwijderd worden) en ook veel geld(net zoveel als het hele boerenhuis met schuur in 1913 in zijn geheel heeft gekost, en ook ongeveer net zoveel, als de in 1954 gebouwde losstaande schuur( waar U dat oude Opeltje altijd mocht stallen).

Intussen is Japie Hamming getrouwd (Hoch Zeit), heeft Harm Mus zijn 2e dochtertjeMatilda, en zijn er 30 leden van Dorpsbelangen naar ’t Dorpshuis van Zeerijp geweest voor de jaarlijkse uitvoering van “Grunninger Sproak”, en heeft Oldenzijl zijn eerste glorieuze Mercedes eigenaar, de Kartoffelkoning H. Obbes, en inmiddels heeft de zwaar zieke vrouw Gortzak een mooi gezond jongetje in de wereld gebracht dat goed groeit, maar zijn moeder nog weinig herstel heeft gebracht. En hier werd tijdens haar zwangerschap ook van medische zijde wel wat op gerekend.

Appie Mooi is nu student( ook een leerling van U), natuurlijk in zo’n nieuwerwetse klets maar raakrichting en Pa Mooi moet als maar sla naar de veiling brengen voor een boterham met beleg. Siebe Melkman verdient kapitalen bij de Eemshaven werken; hij werkt bij een weg- teer- installatie.

En Pa Melkman is na maandenlange verpleging in Wagenborgen nu weer in de ziektewet vanwege zijn rug,en als dat weer beter is, is hij als timmerman bij de gemeente Delfzijl. Financieel wel goed, maar toch een gebroken man!

Van de zomer vond Klaas Holleman tijdens werk op ’t land een ballonnetje met een kaartje uit Frankrijk. Aangezien Klaas niet zo goed voor z’n Frans was, is ’t kaartje blijven liggen, tot op een avond na het hooipersen bij Holleman, waarbij ook de buren Erik en Camilla aanwezig waren, dit kaartje ter sprake kwam. Camilla was bereid het kaartje terug te sturen, met een ( frans briefje erbij, over hoe en waar Oldenzijl was). Ze deed er nog een paar foto’s bij, en maanden later zijn Erik en Camilla en hun kleine Matsijs, op hun Paasbest uitgedost, naar Ome Piet en tante Dien gegaan met het antwoord van het Frans jongetje, nog wel het zoontje van een éénmans V&D – tje uit een armetierig dorpje in de buurt van de Moezel. En ’t was nog wel de pa, die kleine niet – nee- verkoper, die de ballonnenstunt had uitgedokterd. ‘Natuurlijk voor het zoontje v/d directeur’, zullen ze daar wel gezegd hebben.

Ter verhoging van de feestvreugde nog even dit. De Simca 1000 GLS 1969 heeft me al heel wat meer ellende en muizenissen bezorgd dan de Morris Minor 1957.

Tot slot onze beste wensen voor een prettige jaarwisseling en een in alle opzichten voorspoedig en gezegend 1973 van ons en voor U allemaal, en wel in ’t bijzonder voor de lichamelijke mobiliteit van de meester.
De heel hartelijke groeten, en alles wat wenselijk is van o.a. Familie Mus, Mooi, Timmer, Sikkema, Louwes( de oude) en Schnitters( toevallige passanten die ik in Augustus vertelde van Uw brief). En van Fam. Hermes.

P.S. De te verkopen huizen hier zijn procentueel in waarde nog meer gestegen dan die van U Dit is trouwens logisch. Maar ik geloof wel dat die waardestijging een gevolg is van de – speciaal voor ons- erg onprettige inflatie. Harm Mus heeft juist zijn huis (naast Dolhuis, dus waar Van Hierden woonde) verkocht voor 3x het aankoopbedrag, nu een jaar of 6 geleden. Daar komt ook een weekendgezin in.

Dirk

 

 

Camilla:

Ohhh! Geweldig! Het verslag is uit 1972, Matijs was net een half jaar en jullie (Jeanine en Henk) woonden nog niet in Oldenzijl. De vrouw van de schoolmeester was niet Maaike.Haar voorgangster, zie hieronder, was het ook niet. Volgens mij was het de schoolmeester dáárvoor die met die wulpse dame getrouwd was die ooit op een nieuwjaars feest in het Bolhuis wilde weten wat Henk onder zijn schotse kilt aan had, en begon te gillen toen ze zijn blote klokkenspel zag.

Dirk Hommes, de schrijver van het epistel had indertijd nog geen telefoon en als er midden in de nacht een koe tochtig was, liep hij bij ons binnen om de stier (nog een echte levende) te bestellen. Zo zijn er heel wat nachtelijke filosofische gesprekken gevoerd.
Toen wij er kwamen wonen leefde moeder Hommes nog. Zij had een hekel aan pottekijkers en heeft vakkundig alle potentiële partners van haar zoons het erf afgepest. Toen wij er op bezoek gingen liet Dirk ons de porseleinen potten zien die op de mooie kast in de keuken stonden. Toen hij ze terug zette zei zijn moeder met krakende doch ferme stem “het staat scheef!” hoewel ze er met haar rug naartoe zat. Pas véél later heb ik bedacht dat er waarschijnlijk een spiegel hing. Het staat scheef is nog lang een gevleugelde text bij ons geweest.
Piet Hommes die vrijwel nooit zijn erf af kwam is wel ten behoeve van de “politionele acties” naar Indonesië gestuurd. Ik denk niet dat hij ook maar een schot gelost heeft maar hij bracht wel een bundeltje rijst mee terug dat tot zijn dood in een glazen pot op zijn zolder heeft gestaan.
Hieronder nog zomaar wat kiekjes uit 1972 en 1976, ik heb natuurlijk nog veel meer maar daarvoor moeten jullie maar op de koffie of thee komen:
ons huis zoals we het in 1971 voor 4000 gulden gekocht hebben
1972 in de achtertuin met Matijs die hier 6 maanden is, de brief is in de zelfde maand geschreven
1976 Piet en Dirk Hommes gefotografeerd door Jeanine, Piet in z’n nette pak
1976 Hoofd van de school in Oldenzijl ook door Jeanine gefotografeerd
1976 Matijs met de boerderij van Hommes links
1976 met Henk nadat ze zo hard gewerkt hadden waarschijnlijk…

Geplaatst in Algemeen nieuws

Advertenties